Żurawie gąsienicowe Liebherr budują podnośnię statków na Odrze
Podnośnia statków w Niederfinow na kanale Odra-Hawela to jeden z najbardziej imponujących zabytków przemysłowych w Niemczech. Podnośnia znajduje się na drodze wodnej łączącej Berlin ze Szczecinem i pomaga pokonywać statkom 36 metrowe wzniesie. Pionowe cięgniki podnoszą obiekty o długości do 80 metrów, używając ogromnych ilości wody, dzięki którym mogą być zamknięte jak śluzy.
Po 80 latach eksploatacji parametry obiektu nie zapewniają już wystarczającego zaspokojenia potrzeb. Dłuższe statki śródlądowe i statki kontenerowe o wyższych nadbudówkach nie pasują do koryta, barki i holowniki natomiast muszą być podnoszone oddzielnie. Od siedmiu lat trwa w Niederfinow budowa nowej podnośni.
W ciągu ostatnich kilku miesięcy dwa żurawie samojezdne gąsienicowe Liebherr LR 1600 dopasowywały betonowe bloki ważące w sumie około 10 tysięcy ton do nowego wyciągu. Będą one wykorzystywane w przyszłości jako przeciwwaga koryta z wodą oraz statku.
W celu zamontowania przeciwwagi konieczne było wyposażenie żurawi w szczególnie długą głowicę o dużym udźwigu. Typowa głowica w tego typu żurawiach Liebherra ma udźwig 36 ton i 2 metry długości. Do realizacji tego projektu konieczne było użycie specjalnie w tym celu zaprojektowanej głowicy o długości 5 metrów i udźwigu 104 ton.
Zastosowanie specjalnego łącznika umożliwiło uniknięcie kolizji z budowlą podczas obrotu wysięgnika oraz opuszczenie zblocza haka od góry przez ramę przeciwwagi. Każdy z żurawi podnosił dwa bloki balastowe ważące łącznie 89 ton na wysokość około 40 metrów do wstępnie zamontowanej ramy przeciwwagi, a następnie dołączał do stalowych lin podnoszących o grubości równej ramieniu dorosłego człowieka.
Zawiesia ramy otaczają całą przeciwwagę, działając jako klatka bezpieczeństwa, dzięki której w przypadku zerwania liny uwolniony blok betonowy może być powstrzymany przez liny opasujące.
Obydwa żurawie i zespoły montażowe zawsze pracowały na tym samym poziomie na obu krawędziach nowej podnośni. Ze względów statycznych przeciwwagi musiały być instalowane niemal jednocześnie. Koryto, na które oddziaływują duże siły rozciągające za pośrednictwem stalowych lin nie mogło być narażone na długie jednostronne obciążenia. Dlatego w 115 metrowym korycie umieszczono tysiące worków z piaskiem. Im więcej przeciwwag było zamocowanych, tym więcej worków utrzymywało koryto na ziemi.
