Na wysoko rozwiniętych rynkach, gdzie istnieje liczna i silna konkurencja, bardzo często producenci starają się przekonać klienta do zakupu swoich produktów niższą ceną. Jednak taka strategia to przysłowiowe „pójście na łatwiznę”, szczególnie w przypadku wysoko rozwiniętych technicznie produktów, a do takich z pewnością należą urządzenia zaliczane do grupy dźwignic.
Posiadając produkt reprezentujący wysoką kulturę techniczną, można zwrócić uwagę kupujących stosując szereg narzędzi marketingowych innych niż cena, jak np. nowoczesna konstrukcja, możliwość adaptacji do określonych potrzeb czy procesu, telematyka wspierająca wydajność oraz bezpieczeństwo, zdalne monitorowanie czynności serwisowych, atrakcyjne warunku gwarancji, a przede wszystkim parametry techniczne spełniające z roku na rok coraz wyższe standardy.
Resurs, czyli trwałość eksploatacyjna urządzenia, to jeden z głównych parametrów, który ma szansę w przyszłości stać się silnym atrybutem w potyczce rynkowej. Zanim jednak tak się stanie, producenci muszą przestać traktować go jako przykry obowiązek, a zacząć postrzegać resurs jako szansę w starciu z konkurencją i powód do dumy z własnego produktu.
Co zrobić aby tak się stało? To pytanie zadaliśmy użytkownikom portalu dzwinice.info w przeprowadzonej niedawno ankiecie pt: Co wiesz o resursie? Oto co zaproponowali nasi czytelnicy.
Pierwsza grupa wypowiedzi dotyczyła zmiany przepisów. Pojawiały się stwierdzenia, jak:
- Zobligować do tego producenta rozporządzeniem,
- Projektowana trwałość eksploatacyjna wózków jezdnych powinna być wpisana na tabliczkę znamionową,
- Określenie trwałości powinno być warunkiem dopuszczenia do sprzedaży urządzenia na rynku polskim,
- Resurs powinien należeć do parametrów znamionowych maszyny, tak jak udźwig czy prędkości robocze,
- Informacja o trwałości urządzenia powinna zawierać się w paszporcie urządzenia i na tabliczce znamionowej,
- Zakazać wprowadzania na rynek urządzeń bez określonego resursu.
Kolejna porcja proponowanych rozwiązań ma na celu podniesienie świadomości kupujących, o czym świadczyły wypowiedzi:
- Uświadomić kupujących - jak ważny jest to parametr!
- Nie kupować urządzeń od producentów, którzy nie określają tej wartości,
- Odpowiednio i zgodnie z przepisami dokonywać przeglądów i ewentualnych napraw,
- Kryteria oceny stanu technicznego, procedury kontroli i konserwacji powinny być obowiązkowo w każdej DTR,
- Bez określenia trwałości urządzenia są nieporównywalne –„ nie kupuj kota w worku”.
Sporo osób przedstawiło propozycję włączenia do egzekwowania dozoru technicznego oraz organów nadzoru rynku, wyrażaną przykładowymi stwierdzeniami:
- Zacząć wymagać tego przy badaniu UDT,
- Zgłosić temat do nadzoru rynku, i pismem z nadzoru rynku zobligować producentów,
- UDT powinien dopilnować tego wymogu, przecież czepiają się ciągle instrukcji obsługi,
- UDT lub UOKiK powinny wymóc to przepisami na producentach.
Jak widać z przytoczonych wypowiedzi reprezentantów branży większość pomysłów dotyczy wprowadzenia odgórnych wymogów dla sprzedających i ich egzekwowania. Być może obligatoryjne regulacje są w początkowej fazie rozwoju jedyną i ważną drogą budowania świadomości.
Jednak wśród odpowiedzi znalazły się też takie, które świadczą o wiedzy oraz świadomości siły własnych pieniędzy:
- Należy zawierać wymóg określenia resursu w umowie kupna,
- Nie kupować urządzeń, które nie mają określonej trwałości eksploatacyjnej.
Zobaczymy, co czas pokaże. Na razie spróbujmy dostrzec w nowym obowiązku określania resursu UTB szansę, a nie utrudnienie.
Wyniki ankiety przestawiliśmy w artykule pt. Co wiedzą o resursie użytkownicy UTB w Polsce?
